Kategoria: teksty o

O szczecińskim projekcie POE(SI)A IT łączącym sztuczną inteligencję i wiersze pisane przez ludzi

Felieton Roberta Traczyka o problemie z kalendarzem kultury, którego nikt dotąd nie rozwiązał

Kultura hip-hopowa w ostatnich latach przebiła się do mainstreamu, goszcząc w coraz większej liczbie odbiorników, chociaż dwa klasyczne elementy fundujące tę tożsamość, graffiti i breakdance, są już niemal wymarłe, uprawiane jedynie przez garstkę freaków.

Wszechobecna dziś rzeczywistość cyfrowa zakrywa fakt, że pod koniec zeszłego stulecia sztuka posługiwała się jeszcze fotografią analogową. O wrocławskiej wystawie pt. „Szara godzina” Jerzego Lajstowicza.

Felieton o niegdysiejszej książce słynnego przed dekadami redaktora „Szpilek” i „Polityki” i o niszczeniu książek

Joy Division z Manchesteru – wciąż najlepsza ścieżka dźwiękowa dla teenage angst (kto choć przez chwilę nie dał się wciągnąć w oleistą maź depresji?) i do połykania żyletek. Curtis już dawno zszedł, ale martyrologia pokutowała w kraju katolickiego kultu świętych obrazów jeszcze do lat 90.

Fragmenty rzeczywistości, przestrzenie realne i metafizyczne, postacie z przeszłości i przyszłości. To „jakby sen lub widzenie, jak opowiadanie – list do drugiego człowieka”.

Już teraz można powiedzieć, że mimo zaprogramowanego moralizowania i poprawności politycznej sztuczna inteligencja jest w stanie i będzie w coraz to większym stanie „myśleć” więcej niż poprawnie.

Nie potrafię się bronić. Czuję, że żyję w kłamstwie. Nie mam czasu, aby cokolwiek naprawdę poczuć, nawet tego świętego oburzenia,

Siedzę na Górce Słowiańskiej na pograniczu wrocławskich dzielnic Nadodrza i Ołbina, w okolicach zostało jeszcze wiele czynszowych mieszkań, ale i

„Czyto, czyto, czy to głowa, czy to szczotka klozetowa?”, śmiał się ojciec, z obrzydzeniem patrząc na moich kolegów punków (gazety

W któryś z ostatnich dni września zadzwoniła do mnie Ula i powiedziała, że na inauguracji roku akademickiego we Wrocławiu będzie

„Nagła katastrofa to mało prawdopodobny scenariusz”. „Raczej będzie partiami szło”. Potop Salci Hałas można bez większej chyba przesady nazwać manifestem

Sok pomarańczowy Jak na zwykle ponurą Północ Szkoci wyjątkowo nie stworzyli ponurej sceny muzycznej. Nie ma tu ani nakręconego wkurwem

Ponieważ obecnie wszyscy piszą i mówią o postapo ze zrozumiałych względów, jak wyraził się mój dobry kolega, więc i „plaża

5.1. Legendarne taśmy chaosu Then you know in your brain You know in your brain Leave the capitol! Exit this

Większość elitarystów wypowiada twierdzenie pozytywne wyjaśniające, (…) że olbrzymia część wiedzy naukowej jest nieartykułowalna, że należy ona do „milczącego wymiaru”.

Mimo że coraz mniej ludzi w to wierzy, to za komuny w Polsce istniało niezależne życie artystyczne, rozkwitał bujny indywidualizm,