Kategoria: proza

Opowiadanie w stylu horroru. Prozatorski debiut autora

Zbiór opowieści i aforyzmów inspirowanych klasyczną literaturą starożytnych Chin

Dzisiaj umarł Bóg. A może wczoraj, nie wiem. Dowiedzieliśmy się o tym na zajęciach z filozofii, tak mimochodem, zanim przeszliśmy do brzytwy Ockhama. Moje rodzeństwo zareagowało zaskakująco dobrze, żeby nie powiedzieć wcale. Właściwie nowy temat pochłonął ich niczym ocean, na którego dnie leżeliby z pewnością, gdyby się owej brzytwy nie złapali. Klasyczne wyparcie.

To właśnie w kamizelce ciotka szukała najdokładniej. Wujek zawsze wkładał do niej swoje przeciwsłoneczne okulary z żółtymi szkiełkami. Czasami nosił je w kieszeni wewnątrz lewej poły kamizelki, a czasem zawieszał je na małej, wąskiej kieszonce na scyzoryk, mieszczącej się na prawej piersi.

Długo się zbierałam, żeby wykonać połączenie. Metoda słupów telegraficznych to najdokładniejszy sposób na powielenie obiektu w perspektywie. Poczułam ulgę, ktoś mnie wysłuchał, ale czy usłyszał? „Ważne, że słuchał” – podsumowałam.

Sprawa dodatkowego roweru wyjaśniła się pod koniec lata. Bolek opowiadał to potem każdemu, kto chciał zrozumieć problem częstotliwości próbkowania w elektroakustyce.

Początkowo przychodziła do mnie do piwnicy i mierzyła rury, które trzeba zaizolować. Wszystko jej pokazywałem, robiła zdjęcia, nawet pstryknęła ujęcie wody w piwnicy u sąsiadów.

Zostałabym z T. dłużej, ale jego myśli coraz bardziej krążyły wokół wczesnej pobudki i kolejnego dnia pracy. Doszliśmy na przystanek, z którego miał odjeżdżać. Był to ostatni moment, żeby to, co przez ostatnie lata nie dawało mi spokoju, wyszło z dziury nazywanej pamięcią.

Na początku poczułam, jak zalała mnie silna fala strachu i wstydu. Pomyślałam, że zemdleję, uderzenie gorąca do głowy i zimno na skórze. Pomyślałam wtedy jedynie, żeby nie zemdleć, to będzie straszny obciach, byle nie zemdleć.

Cieleśni wyobrazili sobie czyściec na podobieństwo rzymskich term, gdzie każda z dusz otrzymuje na progu ręcznik przetykany mgłą dzieciństwa i wygładzające mydło.

Ze spuszczoną głową, z palcem na ekranie telefonu i lekko zmrużonymi oczami sprawdzasz maile i pogodę, przeglądasz wysyp wiadomości w aktywnych czatach, rzucasz okiem na notowania giełdowe, choć nic nigdzie nie inwestowałaś.

Życie potrafi być fajne, jakiś facet w modnej bluzie idzie i je kanapkę, rzuca z niej coś przechodzącemu psu i obaj zdają się niemalże uśmiechać. O tak, wczesne słońce roku robi z żyjącymi miłe rzeczy.

Nie dość, że mogłam z nią rozmawiać tylko po angielsku, to jeszcze czułam się, jakby mówiła w zupełnie nieznanym mi języku. Mówiła: musimy tam pojechać. Musimy.

Poranek w Dolinie Chevreuse rozpoczynałam od odtwarzania map Paryża i Wersalu w poszukiwaniu jakiegokolwiek celu. Nie mogłam niczego zaplanować na

Apokalipsa 2023______ Ledwo Słońce wzniosło się nad horyzont i czwarty promień spłoszył jaszczurkę snu, mój żołądek zakrzyknął: Jeść!* Śnił mi

Pamięci Jacka Stachowskiego Patrzę w lustro. Jestem blada i zmęczona. Za bardzo się przejmuję. Wszystkim. Pracą, domem, życiem. Ta moja

Uderza butelką o podłogę. Czuje dreszcz. Czuje skaleczenie. Chciałaby inaczej. Dym z papierosa to klisza, nic tu nie pomoże. Dlatego

Przemyślnych, którzy weszli do labiryntu wyjściem, nigdy nie odnaleziono. Minotaur T rójk ą t Po nitce do ostatniego ogniwa, trzeciego