Opuściłam Nowy Jork tak jak opuszcza się łóżko kochanka kiedy zupełnie nie dba się o osobę którą się właśnie wyruchało i jest 5 rano a chodnik pełznie niczym martwy kot.

Kathy Acker, Imperium postradanych zmysłów, tłum. Patrick Leftwich

Neil Gajman mówi:
Tęsknię za Kathy Tęsknię za Kathy Tęsknię za Kathy och kurwa ja pierdole uuu jak ja tęsknię za Kathy tak jak za każdym kogo się kiedyś ruchało i nagle opuściło bez słowa Tęsknię za nią w szczególny sposób w jaki nie tęsknię za większością moich martwych przyjaciół których ruchałem Żywych lub martwych Tęsknię za Kathy ponieważ ciągle zapominam że ją kiedyś ruchałem a teraz nie żyje jest martwa i spodziewam się ją zobaczyć gdy jestem w jednym z tych pokrytych kondonami spermą i śluzem burdeli strip-barów porno-kin w których mogłem ją spotkać w Soho w SoHo czy SooHoo Spodziewam się że odbierając telefon usłyszę głos martwej Kathy proszącej mnie o to żebym ją wyruchał w sposób który jasno pokazuje że tak naprawdę o ruchanie nie prosi tylko o zamordowanie Zgadzałem się na prawie każdą jej prośbę o ruchanie i mordowanie z wyjątkiem tej kiedy poprosiła mnie żebym towarzyszył jej przez tydzień podczas pobytu u Williama Burroughsa w Kansas (zbyt lubiłem Williama Burroughsa w mojej głowie, żeby ryzykować zepsucie sobie obrazu tej postaci przez spotkanie z prawdziwą osobą) ale nie chciałem jej towarzyszyć bo wiedziałem że Burroughs albo mnie wyrucha albo zastrzeli

Neil Gajman nadal mówi:
Po raz pierwszy przeczytałem Krew i flaki w liceum na lekcji chemii pod ławką egzemplarz recenzencki od wydawnictwa o nazwie Wydałem Nie miałem pojęcia co czytam cokolwiek by to nie było ale wiedziałem że mi się podoba zamykałem się z książką w szkolnym kiblu i waliłem konia a moja koleżanka z klasy pożyczała ode mnie tę książkę i zamykała się z książką w szkolnym kiblu i waliła se klacz Wydawało się że są to trzy krótkie powieści przeróbki które stanowiły frontalny atak na inne książki z których jedną była „Z pustyni w paszczę” W TV był program dokumentalny o sztuce prowadzony przez Woj-dzkiego poświęcony Kathy Obejrzałem go dowiedziałem się gdzie mieszka i zadzwoniłem do niej bo bardzo chciałem ją wyruchać wiedziałem że była bardzo intensywną surową osobą która do wszystkiego podchodziła bardzo poważnie Ale kiedy odebrała telefon powiedziała że będę ją mógł wyruchać tylko wtedy jak będzie martwa to znaczy jeśli chcę ją wyruchać to muszę ją zamordować i wyruchać we krwi jej flaki Odniosłem również wrażenie że była niezwykle wysoka Choć było to było małe i durne piździcho

Spotkałem ją około rok później Odkryłem że była niezwykle drobna i wcale nie była ostra ani krawędziarska Była zabawna pluszowa kocykowa czuła i różowa jak cipka miała parę papużek nierozłączek znała prawie wszystkich pedałów na Manhattanie piła rumiankową herbatkę lubiła zdradzać sekrety innych ludzi i nie miała żadnych własnych Wszystkie jej sekrety były sekretami innych ludzi Ciężko było odróżnić tru story od fejku Jej całe życie to było jedno wielkie długie fan fiction na temat jej samej Narcystyczna pizda

Mieliśmy napisać razem quasi-biograficzną książkę o manhattańskim art-tłumie i elicie snobów z andergrandu którzy bez powodzenia szukają mieszkań na Manhattanie które są tak drogie i trudne do zdobycia że osoby z marginesu sceny artystycznej zarówno mężczyźni jak i kobiety jak i osoby wszystkich innych odmian płci decydują się na ruchanie niepożądanych partnerów tylko po to aby mieć gdzie mieszkać Kilka opowiadań dotyczy pewnej znanej pozerki wanna-be-artystki-wizualnej która mieszka z psychicznie chorym i agresywnym artystą plastykiem którego prace są ewidentnie inspirowane kreskówkami i rysunkami dzieci z psychiatryków Artysta ten zarabia na życie dając się ruchać w dupe marynarzom ze statków które cumowały w dokach nad Hudson River a potem przychodzi do domu i wyżywa się na wanna-be-wizualnej-artystce a ona pisze o tym swoje pierwsze piosenki Oczywiście nie chcieliśmy podawać danych osobowych bo RODO ale i tak wszyscy wiedzieli że to Patti Smith i Robert Mapplethorpe Książka miała mieć tytuł Niewolnicy nowojorskich toalet publicznych

Kathy Acker jest teraz wszystkimi Kathy którymi kiedykolwiek była Kathy Jest dzieckiem które jej ojciec wyruchał i opuścił matkę gdy była w ciąży kobietą której matka popełniła samobójstwo młodą prostytutką aktywistką literacką nauczycielką w średnim wieku kobietą która w wieku 50 lat zmarła w pokoju 101 w alternatywnej klinice onkologicznej w Tijuanie Dzwonię do niej do kliniki z Wisconsin w 1997 roku w tygodniu w którym umrze aby powiedzieć jej że ją kocham i że kiedy umrze będą w końcu mógł ją wyruchać i pożegnać się na zawsze

W jednym z ostatnich listów do mnie Kathy pisała:
Jeśli cokolwiek jest ważne dla kogokolwiek to jest to ruchanie bo ruchanie jest zawsze bolesne jak AIDS czy inny syf ale na tym polega życie dlatego postanowiłam mordować każdego kto nic nie znaczy. Czarna krew z pizdy i ruchanie bo chociaż świat jest zjebany to jest też ruchanie a ruchanie jest najlepsze na świecie jeśli w ogóle cokolwiek gdziekolwiek jest lepsze od niczego.

Neil Gajman to burżuazyjny pisarz i biały uprzywilejowany brytyjski celebryta pochodzenia polskiego kryty przez masońskie elity oskarżany o wielokrotne i brutalne gwałty duszenie bicie dopuszczanie się wielu aktów seksualnych bez zgody osób uczestniczących.